Waarom? Dat is de vraag die ik steeds kreeg toen ik zei dat ik voor één nacht naar Londen ging. Ik kan zelf ook nog niet helemaal geloven dat ik het gedaan heb, maar ik ben er wel erg blij om. Het was een geweldige nacht!
Toen ik zag dat je voor €4,- een retourticket kon krijgen naar Londen twijfelde ik geen moment en kocht meteen de tickets, als ik uiteindelijk niet ging kon ik de €4,- best missen. Twee uur later had ik nog een paar mensen gestrikt die mee wilden gaan: Naomi, Dion, Ruben en Robin.
Een maand later stapten we op de trein naar Eindhoven. Vijf uur later zaten we in het centrum van Londen, bij Liverpool Street Station. Hier begon ons avon(d)tuur pas echt! Vol goede moed begonnen we bij temperaturen rond het vriespunt aan onze city tour door Londen. Onze gids Londen specialist Dion (Hij is er volgens mij wel drie keer geweest!) had voor ons een mooie route uitgestippeld langs een aantal highlights van het verlaten Londen: St. Pauls Cathedral, The Royal Opera House, Trafalgar Square, Chinatown, The Big Ben en natuurlijk langs de Thames met prachtig uitzicht op kunstwerken als The London Eye, The Spire, Tower Bridge, Millennium Bridge en nog vele andere mooie bruggen!
Na een wandeling van drie uur en 11,5 km was het tijd voor rust. Gelukkig bevind er zich tegenover Liverpool Street Station een pittoresk establishment genaamd de Polo Bar. Met haar openingstijden van 24 uur per dag, 7 dagen per week, is dit het eindpunt van vele nachtbrakers in Londen. Zo ook van twee Britten die ons het laatste uurtje in Londen wakker hielden nadat ze hoorden wat wij aan het doen waren: “Wait, you’re doing what?!” “That’s focking brilliant.” Deze Engelsman: “That guy is my Boss!” en Welshman: “If someone is bothering you, just say fock off.” hielden ons wakker met diepe gesprekken over opvoeding, Maritieme Techniek: “Selling boats, you’re going to be rich!”, Technische Informatica: “You should stop or end up in a call centre!”, succes (waarvan de definitie volgens de Engelsman niet geschikt is voor deze website), nationaliteit en vele andere dingen.
Om half zes was het dan toch echt tijd om de Britten met hun verhaal over ‘succes’ achter ons te laten en de trein te pakken naar het vliegveld. De komende uren was een mix van indutten, vragen over vliegen en vliegvelden te beantwoorden (Ooit gehoord van het verband tussen neerstorten en Schrödingers kat?) en constante miscommunicatie en lange reactietijden.
Half twee ’s middags waren we eindelijk weer terug in Delft. In de afgelopen 19,5 uur waren we zes uur in London geweest, 5 uur in de trein gezeten, 4 uur op het vliegveld gewacht, 2 uur gevlogen, 1 uur in de bus gezeten en hier en daar een verloren moment. Het lijkt misschien gekkenwerk om voor zo’n korte tijd in Londen zo lang onderweg te zijn, misschien is dat ook zo, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.
– Gijs Nannenberg
